Een man zit op zijn stoep en zwaait naar iedereen die langskomt. Hij is zesenzeventig jaar en woont hier al zijn hele leven. Zijn broer is tachtig en woont om de hoek. Ze zijn allebei in deze wijk opgegroeid, tussen de flats die er in 1961 werden gebouwd. Nu worden dezelfde flats gesloopt. Hij kijkt ernaar en schudt zijn hoofd. Zoveel herinneringen verdwijnen met die muren.
We rijden de wijk in met de bakfiets. We gaan verhalen ophalen. Verhalen van mensen die hier wonen. De bakfiets brengt ons van straat naar straat. Van gesprek naar gesprek.
We rijden de wijk in met de bakfiets. We gaan verhalen ophalen. Verhalen van mensen die hier wonen. De bakfiets brengt ons van straat naar straat. Van gesprek naar gesprek. Een vrouw stopt met haar fiets bij onze bakfiets. Ze is nieuwsgierig - ze woont nog maar een jaar in deze wijk en wil graag weten wat we aan het doen zijn. Terwijl ze van de warme koffie nipt, vertelt ze over haar ervaringen in de buurt.
We rijden de wijk in met de bakfiets. We gaan verhalen ophalen. Verhalen van mensen die hier wonen. De bakfiets brengt ons van straat naar straat. Van gesprek naar gesprek. In de wijk komen we drie jonge jongens tegen. Ze hebben een oude scooter gevonden op straat. "Kijk!" zegt één van hen. "Misschien kunnen we deze verkopen!" Ze proberen de scooter aan te krijgen. Ze duwen, trekken en zoeken naar knoppen. Maar de scooter doet niks. "Hij is kapot," zegt een van hen. "We kunnen hem naar de man brengen die oud ijzer koopt," zegt de ander. "Dan krijgen we geld!" "Ja! Misschien wel twintig euro!" roepen ze blij. Nu moeten ze alleen nog uitzoeken waar die man woont.
